Άνθρακας δώδεκα

Μου το πες μια φορά:

Να δώσω καύσιμο στο πυρ σου

Κι ο αφελής παρήγγειλα

Τόνους από άνθρακα

Να βάλεις στο καμίνι σου

Να ζεσταθώ κι εγώ

Μα εσύ τον αποθήκευσες

Και σα μαστόρισσα

Τον δούλεψες ανήλιαγα

Έλαμψες ολόκληρη σα κρύσταλλο

Και τώρα

Η ψυχή σου είναι τόσο σκληρή

Π' ούτε διαμάντι δε μπορεί να τη χαράξει