Νόημα

Ακούγεται στην πιάτσα

Πως ψάχνεις της ζωής το νόημα

Κοίτα να δεις πως έχουν τα πράγματα

Τα χρόνια θα περάσουν

Τα όμορφα πρόσωπα μας

Θα γεμίσουν μ’ ακόμα πιο όμορφες ρυτίδες

Τα αρτιμελή μας χέρια

Θα κερδίσουνε σε τέχνη ότι χάνουνε σε δύναμη

Τα διαυγή μας πνεύματα

Στο ρελαντί τους θα φωτοβολούν μεστότητα

Οι έρωτες του παρελθόντος

Θα γίνουν σκιές παχιές

Που θα επουλώσουν τα εγκαύματα

Κι όταν, περιτριγυρισμένη από συγγενείς

Αφουγκραστείς πως αυτή ‘ναι η ώρα
Ψύχραιμα και γαλήνια

Θα εκραγείς σαν υπερκαινοφανής

Καθώς θα νιώσεις τα κύτταρα σου ν’ αναρωτιούνται

Μία μόνο ερώτηση

Το περιβόλι που με σύνεση και μόχθο έπλασες

Ποιος τώρα θα φροντίσει

(Τη στιγμή που παραδίπλα

ένας ολιγόψυχος

θ’ αναρωτιέται

ποιος θα καθαρίσει τα ξερατά που σκόρπισε)