Λανθάνον

Έλα να χάσουμε κάθε ελπίδα

Να ζωγραφίζουμε με τη σκόνη

Και να χειροτεχνούμε με κραυγές

Να διαλύουμε κάστρα στην άμμο

Και να κλαίμε όταν τα παίρνει το κύμα

Να κολυμπάμε στη στεριά

Και να στερεώνουμε ξενύχτια στα περβάζια 

Να μεθάμε σε αίθουσες συνεδρίων

Και να φιλοσοφούμε στα καταγώγια

Να μετανιώνουμε ότι όμορφο κάναμε

Γιατί δεν υπολογίσαμε την ασχήμια του κόσμου

Να χλευάζουμε τα δειλινά

Γιατί τ’ αγαπούν οι ποιητές

Να γκρεμιζόμαστε κάθε βράδυ

Και να ξυπνάμε κάθε πρωί

Γυμνοί από όνειρα σχέδια οράματα

Με μια λέξη στα χείλια

Την αφήνω σε σένα.