Φόρος τιμής στον άλκη αλκαίο

Χριστούγεννα σε γνώρισα σε μέρος σκοτεινό

Πρωτοχρονιά χαρίσαμε τα μεθυσμένα δώρα

Πρωταπριλιά ξεστόμισες το ψέμα το στερνό

Πρωτομαγιά απεργήσαμε στην έρημη τη χώρα


Τις τρεις ζωές μας χάσαμε σε ουφάδικο παλιό

Για χίλιες νύχτες κι άλλη μια ήσουν η Σεχραζάτ

Οι δώδεκα μας χάραξαν πληγές του Φαραώ

Κι η ύστατη παρτίδα μας κατέληξε σε πατ



Που βρίσκεσαι και τι ζητάς, ποιο σούρουπο αγκαλιάζεις

Ποιο χάραμα ξαγρύπνησες σε πολιτεία ξένη

Πως γίνεται και χάνεσαι, μεσάνυχτα αλλάζεις

Πως γίνεται να σώσουμε μια ζωή χαμένη



Μεγάλωσες, μεγάλωσα μα μείναμε μικροί

Ελάχιστοι μπροστά στο τέρας του έρωτα μας

Μια γεύση τώρα αφήσαμε στα στόματα πικρή

Και τρέμω να ανταμώσουμε ξανά τα βήματα μας

 Είπε παλιά (πενήντα χρόνια πριν)

Πέρα απ' τον ιμπεριαλισμό υπάρχει κι η μοναξιά

Είχε δίκιο

Σήμερα δεν λέει

Πέρα απ' τη μοναξιά υπάρχει κι ο ιμπεριαλισμός

Δεν έχει πια

ο προφήτης δεν τραγουδάει το τέλος του κόσμου, τραγουδάει ότι συνέβη και ό,τι θα συμβεί και τι συμβαίνει σε κάποιους αλλά όχι σε κάποιους άλλους, ο κόσμος συνεχώς τελειώνει και ξανατελειώνει σ' έναν τόπο κι όχι σ' έναν άλλον, το τέλος του κόσμου είναι πάντα τοπικό γεγονός, έρχεται στη χώρα σου, επισκέπτεται την πόλη σου, χτυπάει την πόρτα σου, για τους άλλους είναι μια μακρινή προειδοποίηση, μια σύντομη είδηση, μια ηχώ γεγονότων που επιβιώνουν στη λαϊκη παράδοση

paul lynch